Flipsyde „We the People” (recenzja)

Dobry utwór to, moim zdaniem taki, który oprócz tego, że szybko wpada w ucho i zapada w pamięć to jeszcze na długo w niej pozostaje. Zbiorem kompozycji bardzo dobrze spełniających te kryteria jest wydany w 2005 roku album kalifornijskiej grupy Flipsyde  zatytułowany We the People, który od pierwszej do ostatniej pozycji zapewnia słuchaczowi moc muzycznych wrażeń.

Dowcipy o muzyce (część 3)

Każdy z nas lubi się czasami pośmiać, czas więc na kolejną garść dowcipów o muzyce.

Nickelback – Torwar, Warszawa (21.09.2016 r.) (relacja)

Nickelback to grupa, która przez fanów muzyki darzona jest skrajnymi uczuciami – albo jest kochana albo znienawidzona. Ja osobiście należę do grupy pierwszej i to już od około 13-14 lat, kiedy singiel How You Remind Me pojawił się w rozgłośniach radiowych, dlatego z wielką radością przywitałam informację o mającym odbyć się we wrześniu koncercie promującym wydany w 2014 roku album No Fixed Address.

Muzyka tygodnia (12-18 września 2016)

Wrzesień to pracowity miesiąc kojarzący się z powrotami do szkoły/pracy. Żeby umilić sobie ten trudny czas warto posłuchać dobrej muzyki. W ostatnim tygodniu szczególnie często towarzyszyło mi kilka utworów. Oto one:

Nickelback "No Fixed Address" (recenzja)

W wywiadach prasowych, mediach społecznościowych, a nawet z ust muzyków często padają słowa "rock and roll umarł", a nawet jeśli nie umarł to z całą pewnością nie ma się zbyt dobrze. Co jakiś czas podejmowane są próby reanimacji biedaka za pomocą tworzenia zupełnie niezłych albumów lub formowania potężnych supergrup, które robią co w ich mocy aby podtrzymać ten gatunek przy życiu. Ale są też i przypadki kopania leżącego, a nawet, o zgrozo, wbijania gwoździ w wieko jego trumny. Do tego niecnego procederu w pewnym stopniu rękę przyłożyła kanadyjska grupa Nickelback wydając w 2014 roku album No Fixed Address.

W trampkach (część 1)

Kiedy robi się wystarczająco ciepło, obuwiem, które preferuję są zdecydowanie trampki, ze względu na to że dobrze wyglądają  i są wygodne. Poza tym trampki kojarzone są z muzyką rockową i często noszone są przez muzyków. A których, o tym przekonamy się z rozpoczynającego się dziś przeglądu „W trampkach”.  

Mark Tremonti (Alter Bridge)

James Blunt „Moon Landing” (recenzja)

Powodem z jakiego od dawna już nie słucham radia jest fakt, że rozgłośnie odtwarzają wciąż to samo, a jeśli już nawet pojawiają się nowości, to zazwyczaj nie takie, jakich ja chciałabym słuchać. Kolejnym zarzutem jest ogrywanie wprost do znudzenia tych samych odgrzewanych „przebojów”, które dosłownie powodują u mnie mdłości. I w ten właśnie sposób rozgłośnie radiowe obrzydziły mi wielu wykonawców, których jeden utwór usłyszeć można było swego czasu kilka razy dziennie, co dla mnie osobiście jest grubą przesadą.

Przegląd festiwali muzycznych (część 3)

(logo festiwalu)

Isle of Wight Festival to festiwal muzyczny odbywający się co roku na Isle of Wight w Anglii. Pierwsza edycja festiwalu miała miejsce w 1968 roku i cieszyła się ogromnym zainteresowaniem wśród widowni, podobnie jak w późniejszych latach. Niestety festiwal przetrwał tylko trzy lata (1968-1970), kiedy to brytyjski Parlament uchwalił zakaz zgromadzeń powyżej 5 tysięcy ludzi na wyspie Wight bez specjalnego zezwolenia.