Dwa
lata temu – 16 czerwca 2017 roku zespół Nickelback wydał dziewiąty w swojej
dyskografii album zatytułowany „Feed the Machine”.
Jest
to pierwszy longplay kanadyjskiej formacji wydany pod skrzydłami wytwórni BMG
Records. Całość wyprodukowana została przez Chrisa Baseforda, a nagrana przez
zespół w składzie: Chad Kroeger (wokale i gitary), Ryan Peake (gitary,
instrumenty klawiszowe, wokale), Mike Kroeger (gitara basowa) i Daniel
Adair (perkusja, wokale). Gościnnie na albumie pojawił się gitarzysta Nuno
Bettencour (Extreme) tworząc solówkę do utworu „For the River”.
Longplay
zadebiutował na piątym miejscu listy Billboard 200 z wynikiem 43 tysięcy
sprzedanych egzemplarzy w pierwszym tygodniu po premierze. „Feed the Machine”
doskonale radził sobie również w zestawieniach albumów w Stanach
Zjednoczonych – pierwsze miejsce na liście US Top Hard Rock Albums, i drugie w
zestawieniach US Top Rock Albums, US Top Alternative Albums. Nie gorzej radził
sobie na całym świecie plasując się na drugim miejscu w Wielkiej Brytanii,
Szwajcarii i rodzimej Kanadzie. Miejsca w pierwszej piątce zdobywając także w
Australii, Austrii, Nowej Zelandii i Szkocji.
Moja recenzja albumu.
- Feed
the Machine
- Coin
for the Ferryman
- Song
on Fire
- Must
Be Nice
- After
the Rain
- For
the River
- Home
- The
Betrayal (Act III)
- Silent
Majority
- Every
Time We’re Together
- The
Betrayal (Act I)
Album promowany był
przez single:
„Feed the
Machine” (opublikowany 1 lutego 2017 roku)
„Song on Fire”
(opublikowany 28 kwietnia 2017 roku)
„Must be Nice”
(opublikowany 6 czerwca 2017 roku)
Okładka: https://en.wikipedia.org/wiki/Feed_the_Machine
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz