Tremonti – Klub Proxima, Warszawa (29.07.2018 r.) (relacja)

Każde pokolenie ma swoich bogów gitary – był więc Jimi Hemdrix grający na instrumencie zębami, są Eric Clapton, Joe Satriani i Ritchie Blackmore, i w końcu współcześni mojemu pokoleniu Joe Bonamassa i Mark Tremonti. Ten ostatni, ciągle rozwijający swoje umiejętności techniczne, doskonały muzyk, autor tekstów, a także wokalista wystąpił wspierany przez kolegów z zespołu sygnowanego własnym nazwiskiem w warszawskim Klubie Proxima w gorący letni wieczór 29 lipca.

Zaplanowany na stosunkowo wczesną porę występ Amerykanów rozpoczął się niemalże punktualnie – już o 19.40 zgromadzeni w dosyć szczelnie zapełnionym klubie fani mogli podziwiać na scenie czwórkę muzyków. No właśnie – podziwiać – oglądanie koncertu było zdecydowanie łatwiejsze – scena w Proximie umieszczona jest stosunkowo wysoko – niż jego słuchanie, ale tego można było się spodziewać. Akustyka miejsca nieszczególnie sprostała wymaganiom ciężkiej, hard rockowej muzyki jaką tworzy Tremonti z kolegami. Trudno więc było osobie niewtajemniczonej zrozumieć co śpiewa wokalista, a nawet dosłuchać się melodii w poszczególnych kompozycjach, które jedna za drugą, przerywane jedynie krótkimi wtrąceniami lidera zespołu, sypały się ze sceny. Mimo to atmosfera w Proximie była szczególna – po dwóch krótkich, bo tylko supportujących Iron Maiden w Krakowie koncertach, zespół mógł rozwinąć skrzydła w kwestii wybierania utworów jakie znalazły się w setliście, a wybrał ich niemało, bo aż osiemnaście, z najliczniejszą reprezentacją kompozycji pochodzących z promowanego na trasie najnowszego albumu grupy zatytułowanego „A Dying Machine”. Fani usłyszeli więc łagodnie rozpoczynający się „Traipse”, singlowy „Take You With Me”, za sprawą akustyki miejsca nieco pozbawiony albumowego uroku „As the Silence Becomes Me”, zbudowany na zdecydowanym rytmie „Bringer of War”, potężnie brzmiący „Throw Them to the Lions” i tytułowy utwór albumu „A Dying Machine”. Ale efektownie zabrzmiały też otwierający występ z solidną energią „Cauterize”, wirtuozersko zagrany i zaśpiewany „Catching Fire” i na życzenie Marka Tremonti rozświetlony komórkowymi latarkami „Dust”.

Zespół swoje możliwości i niesamowitą energię prezentował przez cały, blisko dwugodzinny występ – mimo panującego w klubie upału podsyconego dużą wilgotnością powietrza skryty w cieniu perkusista Garrett Whitlock narzucał niezmordowany rytm, basista Tanner Keegan zachęcał do klaskania, Mark Tremonti rozdawał uśmiechy i krzesał ogniste solówki, a Eric Friedman dzielnie dotrzymywał mu kroku i wspierał wokalnie. 

 Warszawski występ zespołu Tremonti zgodnie z zapowiedzą jego lidera zakończył się bez bisów, ale po krótkiej przerwie cały skład pojawił się w klubie powtórnie by porozmawiać z fanami i podpisać przyniesione przez nich przedmioty, co było miłym gestem ze strony, jak podejrzewam, zmęczonych rockmanów.

Podsumowując, koncert Tremontiego i spółki okazał się być spodziewanie kiepskim akustycznie doznaniem, nieco zrekompensowanym zaangażowaniem muzyków i ich promieniującą i udzielająca się energią płynącą ze sceny, a spotkanie z fanami było godnym docenienia akcentem na zakończenie wieczoru.

       Setlista:

1. Cauterize
2. You Waste Your Time
3. Another Heart
4. My Last Mistake
5. Traipse
6. Take You With Me
7. The Things I’ve Seen
8. As the Silence Becomes Me
9. So You’re Afraid
10. Catching Fire
11. Flying Monkeys
12. Radical Change
13. Bringer of War
14. Throw Them to the Lions
15. A Dying Machine
16. Dust
17. Decay
18. Wish You Well

Zdjęcie autorstwa Army of 12 – Poland